جنبه تعلیمی هزل در مثنوی مولوی

مولانا جلال­الدین محمّد مولوی از عارفان و بزرگان این مرز و بوم است. وی کتاب گران سنگ مثنوی را برای آموزش و تعلیم مریدان و دیگر خوانندگان خویش به نظم درآورده است، لیکن در این کتاب، به ظاهر با زننده­ترین هزل­ها و کلمات سست روبرو می­شویم و همین، سبب شده بسیاری از محققان وی را سرزنش کنند و مدعی شوند که مولوی مجاز به آوردن چنین هزل­ها و کلماتی نبوده است. در این جستار تلاش می­کنیم ابتدا طنز و هزل را از دیدگاه برخی صاحب­نظران تعریف کنیم و سپس این نکته را باز کنیم که مولانا جلال­الدین بلخی منحصراً در جهت تعلیم و آموزش نکته­های عالی اخلاقی و عرفانی سود جسته است.